1 ای وزیری که به دهر آنچه بود دلخواهت همه از فضل خداوند میسر گردد

2 گر چکد نقطه‌ای از کلک تو در بحر محیط چون سخنهای تو موجش همه‌ گوهر‌ گردد

3 پشه در سایهٔ اقبال تو سیمرغ شود باز از هیبت قهر تو کبوتر گردد

4 قطره از تربیتت لؤلؤ رخشنده شود ذرّه از مهر تو خورشید منوّر گردد

5 گر به بال پشه‌ای صورت حزم توکشند بال او سخت‌تر از سدّ سکندر گردد

6 میر ملک جم از آنجا که تو را دارد دوست زیبد ار قدر تو با عرش برابرگردد

7 چند محروم ز لطف تو شود قاآنی دل چون آینه‌اش از چه مکدرگردد

8 در علاج غمش امروز بکن تدبیری کانچه تدبیر نمایی تو مقدر گردد

9 حالی او تشنهٔ آبست و تویی رود روان از لب رود روان تشنه چسان برگردد

10 گرچه صد ره چو قلم تو بریش بند از بند همچنان در ره اخلاص تو با سر گردد