1 نقابی بر افکن ز پی امتحان را که تا بینی از جان لبالب جهان را

2 چو در جلوه آیی بدین شوخ و شنگی برقص اندر آری زمین و زمان را

3 بروی زمین مهروار ار بخندی بزیر زمین درکشی آسمان را

4 من از حسرت رویش از هوش رفتم خدایا شکیبی تماشاکنان را

5 به دل زان نداریم یک مو گرانی که بر سر کشیدیم رطل گران را

6 بهارت دلا کس ندانست چون شد بهر حال دریاب فصل خزان را

7 فراموش کردند از مهربانی چه افتاد یاران نامهربان را

8 از آن نام تو بر زبان می نراندم که میسوخت نام تو کلام و زبان را

9 رضی این چه شور است در نالهٔ تو که از هوش بردست پیر و جوان را