مردی که صلاح خود نداند در کار از فریومدی دیوان اشعار 42

1 ایدل گرت شناختن راه حق هواست خود را بدان که عارف خود عارف خداست

2 غم ره مده بخویشتن ار وقت خوش نماند زیرا که وقت فوت شد اما خوشی بجاست

1 سالها خاطر مرا ز نشاط هیچ پروای قیل و قال نبود

2 ماه طبعم همیشه خرم بود مهر جان را سر زوال نبود