عاشقی که از دهشت حبیب دلتنگ بود از جامی برستان 11
عاشقی که از دهشت حبیب دلتنگ بود و از وحشت رقیب پای در سنگ، آرزو می برد که کی باشد که آن ساده روی ریش برآورده باشد...
- 1
- 2
- 3
- 4
- 5
- 6
- 7
عاشقی که از دهشت حبیب دلتنگ بود و از وحشت رقیب پای در سنگ، آرزو می برد که کی باشد که آن ساده روی ریش برآورده باشد و پندار حسن از سر بیرون کرده تا بی تحاشی در خدمت او توانم بود و بی تکلف از صحبت او توانم آسود. ,
شنودم که چون موی از روی او برآمد و تازگی جمال آن پسر به سر آمد او نیز چون دیگران از راه تمنای او بنشست و دیده از تماشای او بربست. با وی گفتند: این خلاف آن است که می گفتی. گفت: من چه دانستم که این صید به هویی بخواهد گریخت و این قید به مویی بخواهد گسیخت. ,
3 در لغت خوانده ام که ریش پر است پیش دانشور لغت پرداز
4 لیکن آن پر کزو به وکر عدم می کند مرغ نیکویی پرواز
5 رونق حسن تو رفته ست ای پسر از نهال خشک سرسبزی مجوی
6 خط سبزت با سیاهی تیره شد حرف پندار جمال از دل بشوی
7 یک دو مویت کز زنخدان سرزده کرده یکسانت به پیران دو موی
دیدگاه‌ها **