مشو ای غنچهٔ نورسته از اقبال لاهوری پیام مشرق 67

1 از چه رو بر بسته ربط مردم است رشته ی این داستان سر در گم است

2 در جماعت فرد را بینیم ما از چمن او را چو گل چینیم ما

1 آنچنان قطع اخوت کرده اند بر وطن تعمیر ملت کرده اند

2 تا وطن را شمع محفل ساختند نوع انسان را قبائل ساختند

1 دوام ما ز سوز ناتمام است چو ماهی جز تپش بر ما حرام است

2 مجو ساحل که در آغوش ساحل تپید یک دم و مرگ دوام است

1 مثل آئینه مشو محو جمال دگران از دل و دیده فرو شوی خیال دگران

2 آتش از ناله مرغان حرم گیر و بسوز آشیانی که نهادی به نهال دگران