مرآت دل شکستی، ای گنج جاودانه از قاسم انوار غزل 594

1 مرآت دل شکستی، ای گنج جاودانه جان را وحید کردی آخر بهر بهانه

2 شب بود قوت ما، روزست قدرت ما ما مست جام عشقیم، از باده شبانه

3 رحمی کن،ای طبیبم، ای دلبر حبیبم بر روی زعفرانی، بر اشک دانه دانه

4 گفتم: نشان زلفت با ما که گوید آخر؟ هرجا مدققی بد، کردند ذکر شانه

5 گر عاشقی و مردی، در راه عشق فردی کو آه دردمندان؟ کو سوز عاشقانه؟

6 از سر قاب قوسین آخر چه فهم کردی؟ با مصطفی خدا را سریست در میانه

7 گر سر عشق جویی، قاسم، ز دل طلب کن گنجیست بی نهایت، بحریست بی کرانه