جمعی که رباعی از ابن یمین فریومدی قطعه‌ 101

1 جمعی که رباعی ز غزل باز ندانند گفتار چنانهاست که شایسته و زیباست

2 اینست هنرشان که بیان کردم و آنگاه اسباب معاش همه از شعر مهیاست

3 وانکو بهنر همچو صدف زیور دل بست خاموش چو ماهی ز چنان شاعر گویاست

4 از ملک فصاحت بکناری شدن اولیست اکنون ز میان فرق بیکبار چو برخاست

5 نزدیک بزرگان جهان گر هنری نیست آری چه توان کرد جهان صورت دریاست

6 گوهر که نفیس است ز خاشاک بزیرست خاشاک خسیس از گهرش مرتبه بالاست

7 اوصاف بزرگان بسخن راست نیاید از تربیت اهل سخن آنهمه والاست