1 ای باغبان که گفت که گل را به خار بخش بر کم عیار دشت تو زر عیار بخش

2 ساقی وباغ باده کشان از ازل تو راست زهاد خشک را تو می خوشگوار بخش

3 حور و بهشت و کوثر از بهر شیخ نه ساقی و جام و شاهد بر میگسار بخش

4 سجاده را بشوی بآب در مغان سبحه بخاک و خرقه بباد بهار بخش

5 نه خاکرا زکاس کرام آمده نصیب زان جام قطره ای بمن خاکسار بخش

6 دین و دلی بفصل بهاران گرت بجاست این بر گل آن بسرو لب جویبار بخش

7 ما را اگر مصاحب اغیار دیده ای این جرم را بخاک کف پای یار بخش

8 آشفته یا رب ار چه خطاکار و مجرم است او را بداغ مهر خداوندگار بخش

9 بی پرده کرده گرچه گنه پرده ام مدر ما را بدست خود علی پرده دار بخش