مگذر ز دوستی که محبت مبارک از سلیم تهرانی غزل 182

1 مگذر ز دوستی که محبت مبارک است ترک وفا مکن که حقیقت مبارک است

2 چندین مباش در پی آزار اهل دل بشنو ز من سخن که نصیحت مبارک است

3 ای دل، تب فراق چو گرمت گرفته است درد دلی بگوی، وصیت مبارک است

4 مگذر چو گل ز چاک گریبان درین چمن بر عاشقان لباس مصیبت مبارک است

5 بر لب ز خامشی ست درین انجمن مرا مهری که همچو مهر نبوت مبارک است

6 دریا به جای قطره گهر گیرد از سحاب در این چه شک سلیم که همت مبارک است