چندم ای نالهٔ سحر بکُشی از عرفی شیرازی غزل 562

1 چندم ای نالهٔ سحر بکُشی هر دم از آتش دگر بکُشی

2 دَرِ این دودگه دلا در بند چندم از آه بی اثر بکُشی

3 این که پروانگی کنم، ترسم کاتشم را به بال و پر بکُشی

4 نامه ام سنگ را بگریاند ای فلک مرغ نامه بر بکُشی

5 کُشتی از غمزه اهل عالم را بعد از این غمزه را مگر بکُشی

6 تا کنم چون چراغ شام بلا زنده سازی و در سحر بکُشی

7 چون کسی اهل درد، عرفی را چشم دارم که بیشر بکُشی