چند سوی چمن آیم به هوایت چو صبا از جامی غزل 5

1 چند سوی چمن آیم به هوایت چو صبا یک ره ای سرو سهی قامت رعنا بنما

2 به ته کرته نیلی سوی بستان بخرام تا گل از شوق کند خرقه فیروزه قبا

3 باغبان کاش کند سوسن و گل فرش رهت زانکه بر روی زمین حیف بود آن کف پا

4 سرو را جالب جوی است و تو را گوشه چشم الله الله چه تفاوت تو کجا سرو کجا

5 همچو بلبل به هوای گل رویت نالم نیست این ناله و فریاد من از باد هوا

6 زآب صافی نگر آن روی چو گل تا دانی کز چه رو این همه جویان تواند اهل صفا

7 با تو جامی هوس گشت گلستان دارد لیک چون همرهی سرو کند شاخ گیا