1 چند نالم، دل ز طبع ناله پردازم گرفت در قفای سرمه از فریاد، آوازم گرفت

2 همچو مرغ رشته بر پا می گذشتم زین چمن هر خس و خاری سر راهی به پروازم گرفت

3 من نه آن مرغم که با افسون کسی صیدم کند غمزه ی سحرآفرین او به اعجازم گرفت

4 در کدام آتش کبابم تا کند آن ترک مست از ترحم نیست گر از چنگ شهبازم گرفت

5 برگرفت انگشت از حرف من و بر لب گذاشت خوب این دیوانگی از دست غمازم گرفت

6 تازه شد عشقم پس از وارستگی با او سلیم جسته بودم خوش ز دام زلف او، بازم گرفت