1 ای بسته جفا با دل و گشته ز وفا دور کرده دل من زار بقول و سخن زور

2 قول تو نوازم چو مرا دارد غمگین فعل تو مرا همچو ترا دارد رنجور

3 گفتم بنهم بر دگری نام تو آخر تا چون تو نباشد بهمه شهری مشهور

4 گر نام بدیرا ببهی بر بنهندی زود این ز بهی دور شدی آن ز بدی دور

5 بر سنگ سیه نام نهادندی یاقوت بر خاک سیه نام نهادندی کافور

6 گل را بنگارند ولیکن ندهد بوی مه را بنگارند ولیکن ندهد نور

7 نه حور شود دیو گرش نام نهی دیو نه دیو شود حور گرش نام نهی حور

8 زینراه برون آی زاین اسب فرود آی تا گنج بلا را نبود جان تو گنجور

9 ما یکدگران را بنوازیم و بسازیم هر دور یکی رامش و هردو یکی سور