1 زنی بد پارسا، شویش سفر کرد نه شویی و نه برگی داشت در خورد

2 یکی گفتش بتنهایی و خواری نه نانی نه زری چون می‌گذاری

3 زنش گفتا که تنها نیستم من که اندر قربت مولیستم من

4 مرا بی شوی روزی به شود راست که روزی خواره شد روزی ده اینجاست

5 تو ای مرد از زنی کم می‌نمایی چنینی و آی تو در وا چرایی

6 زناشایست و شایست من و تو بلاست این بیش وایست من و تو