زنهار مبالغت مکن در هر از همام تبریزی رباعی 6

1 روی زیبا چون تماشا را به گلزار آورد شاخ گل را شرم بادا گر گلی بار آورد

2 گر صبا از زلف او بویی به سوی چین برد مشک را در نافۀ آهو به ز نهار آورد

1 بنامیزد چنانت آفریدند که پنداری ز جانت آفریدند

2 نمی‌دانم ز جان خوشتر چه باشد که تا گویم که زانت آفریدند

1 از سوز دل مات همانا خبری نیست کاین ناله شب‌های مرا خود سحری نیست

2 هستند تو را عاشق بسیار ولیکن دل‌سوخته در عشق تو چون من دگری نیست