سبزه و آب روان باده از ابن یمین فریومدی غزل 59

1 سبزه و آب روان باده گلگون بدست سرو قدی میگسار خوشتر ازین عیش هست

2 مستم و امید نیست ز آنکه شوم هوشیار هوش نیاید بلی مست صبوح الست

3 همچو رخت اختری دیده گردون ندید گر چه بگرد سرت گشت ز بالا و پست

4 مهر دلت برده بس رونق خوبی ماه کیست بغیر از خلیل کوبت آذر شکست

5 خیز دل عاشقم مصلحتی را بجوی بت چکند حسن خویش گر نبود بت پرست

6 دل بخم زلف او دست زد و خویش را با همه دیوانگی بر تو بزنجیر بست

7 غمزه سر مست تو تیر بلا در کمان بر دل ابن یمین باز گشادست شست