1 کاش چون پاییز بودم (فروغ فرخ زاد)

2 کاش چون پاییز بودم

3 کاش چون پاییز خاموش وملال انگیز بودم.

4 برگهای آرزوهایم , یکایک زرد می شد,

5 آفتاب دیدگانم سرد می شد,

6 آسمان سینه ام پر درد می شد

7 ناگهان توفان اندوهی به جانم چنگ می زد

8 اشک هایم همچو باران دامنم را رنگ می زد.

9 وه … چه زیبا بود, اگر پاییز بودم,

10 وحشی و پر شور ورنگ آمیز بودم,

11 شاعری در چشم من میخواند …شعری آسمانی

12 در کنارم قلب عاشق شعله می زد,

13 در شرار آتش دردی نهانی.

14 نغمه ی من …

15 همچو آواری نسیم پر شکسته

16 عطر غم می ریخت بر دلهای خسته.

17 پیش رویم :

18 چهره تلخ زمستان جوانی

19 پشت سر :

20 آشوب تابستان عشقی ناگهانی

21 سینه ام :

22 منزلگه اندوه و درد وبد گمانی.

23 کاش چون پاییز بودم

24 فروغ فرخزاد

25 در حباب کوچک

26 روشنائی خود را می‌فرسود

27 ناگهان پنجره پر شد از شب

28 شب سرشار از انبوه صداهای تهی

29 شب مسموم از هرم زهرآلود تنفس‌ها

30 شب…

31 گوش دادم در خیابان وحشت زدهٔ تاریک

32 یک نفر گوئی قلبش را

33 مثل حجمی فاسد

34 زیر پا له کرد

35 در خیابان وحشت زدهٔ تاریک

36 یک ستاره ترکید

37 گوش دادم…

38 نبضم از طغیان خون متورم بود

39 و تنم…

40 تنم از وسوسهٔ

41 متلاشی گشتن.

42 روی خط‌های کج و معوج سقف

43 چشم خود را دیدم

44 چون رطیلی سنگین

45 خشک می‌شد در کف در زردی در خفقان

46 داشتم با همه جنبش‌هایم

47 مثل آبی راکد

48 ته‌نشین می‌شدم آرام آرام

49 داشتم

50 لرد می‌بستم در گودالم

51 گوش دادم

52 گوش دادم به همه زندگیم

53 موش منفوری در حفرهٔ خود

54 یک سرود زشت مهمل را

55 با وقاحت می‌خواند

56 جیرجیری سمج و نامفهوم

57 لحظه‌ای فانی را چرخ‌زنان می‌پیمود

58 و روان می‌شد بر سطح فراموشی

59 آه، من پر بودم از شهوت، شهوت مرگ

60 هر دو پستانم از احساسی سرسام‌آور تیر کشید

61 آه

62 من بیاد آوردم

63 اولین روز بلوغم را

64 که همه اندامم

65 باز می‌شد در بهتی معصوم

66 تا بیامیزد، با آن مبهم، آن گنگ، آن نامعلوم

67 در حباب کوچک

68 روشنائی خود را

69 در خطی لرزان خمیازه کشید.