1 ز ظلمت ِ رمیده خبر می‌دهد سحر

2 شب رفت و با سپیده خبر می‌دهد سحر

3 در چاه ِ بیم، امید به ماه ِ ندیده داشت

4 و اینک ز مهر ِ دیده خبر می‌دهد سحر

5 از اختر ِ شبان، رمهٔ شب رمید و رفت

6 وز رفته و رمیده خبر می‌دهد سحر

7 زنگار خورد جوشن ِ شب را، به نوشخند

8 از تیغ ِ آبدیده خبر می‌دهد سحر

9 باز از حریق ِ بیشهٔ خاکسرین فلق

10 آتش به جان خریده خبر می‌دهد سحر

11 از غمز و ناز انجم و از رمز و راز ِ شب

12 بس دیده و شنیده خبر می‌دهد سحر

13 نطغ ِ شَبَق مرصع و خنجر زُمُرّداب

14 با حنجر ِ بریده خبر می‌دهد سحر

15 بس شد شهید ِ پردهٔ شب‌ها، شهاب‌ها

16 و آن پرده‌های دریده خبر می‌دهد سحر

17 آه، آن پریده رنگ که بود و چه شد، کز او

18 رنگش ز ِ رخ پریده خبر می‌دهد سحر؟

19 چاووشخوان ِ قافلهٔ روشنان، امید!

20 از ظلمت ِ رمیده خبر می‌دهد سحر