1 بر سر قایقش اندیشه کنان قایق بان

2 دائماً میزند از رنج سفر بر سر دریا فریاد:

3 اگرم کشمکش موج سوی ساحل راهی میداد.

4 *

5 سخت طوفان زده روی دریاست

6 نا شکیباست به دل قایق بان

7 شب پر از حادثه.دهشت افزاست.

8 *

9 بر سر ساحل هم لیکن اندیشه کنان قایق بان

10 نا شکیباتر بر می شود از او فریاد:

11 کاش بازم ره بر خطه ی دریای گران می افتاد!

12 پاسها از شب گذشته است.

13 میهمانان جای را کرده اند خالی. دیرگاهی است

14 میزبان در خانه اش تنها نشسته.

15 در نی آجین جای خود بر ساحل متروک میسوزد اجاق او

16 اوست مانده.اوست خسته.

17 مانده زندانی به لبهایش

18 بس فراوان حرفها اما

19 با نوای نای خود در این شب تاریک پیوسته

20 چون سراغ از هیچ زندانی نمی گیرند

21 میزبان در خانه اش تنها نشسته.

22 زمستان1336

23 ترا من چشم در راهم شباهنگام

24 که می گیرند در شاخ تلاجن سایه ها رنگ سیاهی

25 وزان دلخستگانت راست اندوهی فراهم

26 ترا من چشم در راهم.

27 شباهنگام.در آندم که بر جا دره ها چون مرده ماران خفتگانند

28 در آن نوبت که بندد دست نیلوفر به پای سرو کوهی دام

29 گرم یاد آوری یا نه

30 من از یادت نمی کاهم

31 ترا من چشم در راهم.

32 زمستان1336

33 (اشعار نیما یوشیج)