خوبرویان جفا پیشه وفا نیز کنند از اوحدی مراغهای غزل 316
1. خوبرویان جفا پیشه وفا نیز کنند
به کسان درد فرستند و دوا نیز کنند
1. خوبرویان جفا پیشه وفا نیز کنند
به کسان درد فرستند و دوا نیز کنند
1. مرا گر ز وصل تو رنگی برآید
رها کن، که نامم به ننگی برآید
1. گل در قرق عرق کند از شرم روی تو
صافی به کوچها دود از جستجوی تو
1. روزی بر آن شمع چو پروانه بسوزم
در خویش زنم آتش و مردانه بسوزم
اوحدی مراغهای یکی از شاعران نامدار ادبیات فارسی است که در قرن 8 هجری در ایران زندگی میکرد. آثار او نمایانگر فرهنگ، اندیشه و زیباییشناسی دوران خویش است و همچنان در دل علاقهمندان به شعر فارسی جایگاه ویژهای دارد.
شعرهای اوحدی مراغهای معمولاً مضامینی چون عشق، عرفان، اخلاق، دین و مسائل اجتماعی را در بر میگیرند. او با بهرهگیری از زبان فاخر و تصاویری بدیع، توانسته است احساسات انسانی را به شکلی عمیق و اثرگذار بیان کند.
در منابع تاریخی آمده است: رکنالدین اوحدی مراغهای (۶۷۳-۷۳۸ قمری) عارف و شاعر پارسیگوی ایرانی و معاصر ایلخان مغول سلطان ابوسعید است. او در شهرستان مراغه زاده شد و آرامگاه وی نیز در همان شهر است. پدرش از اهالی اصفهان بود و خود او نیز مدتی در اصفهان اقامت داشت و به همین دلیل نامش اوحدی اصفهانی نیز ذکر شده است. در حال حاضر یک موزه دائمی در مقبرهٔ اوحدی در مراغه دایر میباشد.
در سایت شعرنوش میتوانید مجموعهای از غزلیات، قصاید و سایر اشعار اوحدی مراغهای را با دستهبندیهای مختلف مطالعه و مرور کنید.