الباب الحادی عشر: فی الطامات و فی الاقاویل المختلفة - الفصل الاول - فی الطامات در دیوان رباعیات اوحدالدین کرمانی

1 ساقی به صبوحی می ناب اندر ده مستان شبانه را شراب اندر ده

2 مستیم و خراب در خرابات فنا بانگی بده و [باز] خراب اندر ده

1 ای ساقی از آن راح خوش روح افراز کاو شیشه به بوی او کند جان پرواز

2 بی‌خویشتنم بکن که بیگانه چنانک جام از می و می ز جام نشناسم باز

1 ماییم که آیت صواب از ما شد ما غرقه در آتشیم و آب از ما شد

2 از بهر تفرّجی به میخانه شدیم صد کوی خرابات خراب از ما شد

1 ما دوش در مغانه بی‌باک زدیم عالی علم کفر بر افلاک زدیم

2 از بهر بت مغانه‌ای کافرکیش صد بار کلاه توبه بر خاک زدیم

1 آنها که ازو پیاله نوشی بزنند بی هیچ شکی خانه فروشی بزنند

2 از عادت و رسم خویش بیرون آیند بر مدرسه بگذرند و دوشی بزنند

1 روزی بینی مرا و رندی سه چهار سجّاده گرو کرده به پیش خمّار

2 مستک شده و نعره زنان در بازار کای مدّعیان صلای عشق «اوحد» وار

1 از خوردن باده دوش حالم بگرفت ساقی به دو دست هر دو بالم بگرفت

2 زین پس من و شاهدان و میخانه و می کز خرقه و خانقه ملالم بگرفت

1 در گمراهی طالب راه اوییم هرگونه که هست در پناه اوییم

2 بر ما رقمی نیست چنین می دانیم ما مسخرگان بارگاه اوییم

1 الریح مع العود ترد بالبال عودوا فلعلّ مصلحُ احوالی

2 لاتبعد اخضرا رعود الباب و الراح مع العود یداوی حالی

1 مستم دارد زباده ساقی پیوست مستی که بود جام میش اندر دست

2 این کار نگر که مر مرا افتاده است یاران همه از می و من از ساقی مست