اشعار منسوب عنصری بلخی

1 بگویش که من نامه‌ای نغزناک فراز آوریدستم از مغز پاک

1 از دل و پشت مبارز می بر آید صد تراک کز زه عالی کمان خسرو آید یک ترنگ

1 آنچه با رنج یافتیش و به دل تو بآسانی از گزافه مدیش

1 خداوندا همی‌خواهم که از دل تو را تا عمر دارم می‌ستایم

2 ولیکن از دم جور زمانه برنجید این دل مانده نمایم

3 حریف نیم مست امروز ناگه درآمد بامدادان در سرایم

4 ندارم باده، بی زر کم فروشند ازین غم خون دل شد تیره رایم

1 شادیّ و بقا بادت و زین بیش نگویم کاین قافیۀ تنگ مرا نیک بپیخست

1 نمرود به گاه پور آذر می‌گفت خدای خلق ماییم

2 جبار به نیم‌پشه او را خوش داد سزا که ما گواییم

1 آمد ای شاه دوش ناگاهان فیلسوفی به نزد من مهمان

2 پاک چون رای تو ز دوده خرد تیز چون تیغ برگشاده زبان

3 گفت با من ز هر دری و شنید از کم و بیش و آشکار و نهان

4 از علوم و کلام، وز تفسیر از نجوم و طبایع حیوان

1 به لیف خرما پیچیده خواهمت همه تن فشرده خایه به انبر بریده کیربگاز

1 از صفات حرام لفظی را باز گردان و پس مصحف کن

2 چون بدانی که آن مصحف چیست ضد او گیر و نقش بر کف کن

3 بودن دال پیش او بنگار عرب اندر عجم مؤلف کن

1 ای ترک بحرمت مسلمانی کم بیش بوعده ها نبخسانی