نا داده سود باشد و داده زیان بخلق از عنصری بلخی قصیده-قطعه 120
1. نا داده سود باشد و داده زیان بخلق
او داده سود بیند و نا داده را زیان
1. نا داده سود باشد و داده زیان بخلق
او داده سود بیند و نا داده را زیان
1. سروست و بت نگار من آن ماه جانور
ار سرو سنگ دل بود و بت حریر بر
1. ستی پس پشت پشت بستی بستست
پیش پشتی ستی بسی بنشستست
1. گر به پیغاله از کدو فکنی
هست پنداری آتش اندر آب
عنصری بلخی یکی از شاعران نامدار ادبیات فارسی است که در قرن 4 هجری در ایران زندگی میکرد. آثار او نمایانگر فرهنگ، اندیشه و زیباییشناسی دوران خویش است و همچنان در دل علاقهمندان به شعر فارسی جایگاه ویژهای دارد.
شعرهای عنصری بلخی معمولاً مضامینی چون عشق، عرفان، اخلاق، دین و مسائل اجتماعی را در بر میگیرند. او با بهرهگیری از زبان فاخر و تصاویری بدیع، توانسته است احساسات انسانی را به شکلی عمیق و اثرگذار بیان کند.
در منابع تاریخی آمده است: ابوالقاسم حسن بن احمد عنصری بلخی شاعر پارسیگوی بلخ، مشهور به عنصری بلخی در سال ۳۵۰ هجری قمری زاده شد. امیر نصر برادر سلطان محمود غزنوی، وی را به غزنه فراخواند. سلطان محمود غزنوی به او توجه نشان داد و به او عنوان ملکالشعرایی داد. عنصری در سال ۴۳۱ هجری قمری درگذشت.
در سایت شعرنوش میتوانید مجموعهای از غزلیات، قصاید و سایر اشعار عنصری بلخی را با دستهبندیهای مختلف مطالعه و مرور کنید.