باب ششم در حلم - مذهب منسوخ در اخلاق الاشراف عبید زاکانی

حلم، عبارت از بردباری است. قدما حلیم کسی را گفته اند که نفس او را سکون و طمانینتی حاصل شده باشد که غضب به آسانی تحریک او نتواند کرد، و اگر مکروهی بدو رسد در اضطراب نیفتد. از حضرت رسالت مروی است که «الحلم حجاب الآفات» لفظ حلیم را چون مقلوب کنی ملح شود، و از اینجا گفته اند که «الحلم ملح الاخلاق» شاعر حلم ممدوح را بدین سیاق ستوده: ,

2 شکست از بار حلمت کوه را پشت که بر جا ماند همچون مبتلایی

3 یکی ناچار گردد قابل کسر دو ساکن را چو باشد التقایی