بر من جفا ز غمزه یار است والسلام از عمادالدین نسیمی غزل 176
1. بر من جفا ز غمزه یار است والسلام
خون در دلم ز جور نگار است والسلام
1. بر من جفا ز غمزه یار است والسلام
خون در دلم ز جور نگار است والسلام
1. ای آن که تو تن را به سفالی ننهی
لب بر لب آن آب زلالی ننهی
1. تا منور شد ز خورشید رخ او دیدهام
در همه اشیا ظهور صورت او دیدهام
1. ای کعبه جمال توام قبله صلوة
حسن رخ تو داده به خورشید و مه زکات
عمادالدین نسیمی یکی از شاعران نامدار ادبیات فارسی است که در قرن 8 هجری در ایران زندگی میکرد. آثار او نمایانگر فرهنگ، اندیشه و زیباییشناسی دوران خویش است و همچنان در دل علاقهمندان به شعر فارسی جایگاه ویژهای دارد.
شعرهای عمادالدین نسیمی معمولاً مضامینی چون عشق، عرفان، اخلاق، دین و مسائل اجتماعی را در بر میگیرند. او با بهرهگیری از زبان فاخر و تصاویری بدیع، توانسته است احساسات انسانی را به شکلی عمیق و اثرگذار بیان کند.
در منابع تاریخی آمده است: سید علی عمادالدین نسیمی متخلص به نسیمی (زادهٔ سال ۷۴۷ هجری قمری، مقتول به سال ۸۰۷ هجری قمری در حلب)، از شاعران صوفیِ بزرگِ زبان ترکی و متفکر حروفیه در قرن هشتم هجری بود. طبق نظر ادوارد براون وی متولد شهر بغداد بوده اما برخی دیگر او را متولد شیراز یا تبریز و یا دیاربکر میدانند. وی دو دیوان، یکی به ترکی و دیگری به فارسی، به نظم درآورده و قصایدی عربی نیز سروده است.
در سایت شعرنوش میتوانید مجموعهای از غزلیات، قصاید و سایر اشعار عمادالدین نسیمی را با دستهبندیهای مختلف مطالعه و مرور کنید.