غزلیات در دیوان اشعار مسعود سعد سلمان

1 آمد آهسته با کرشمه و ناز دوش نزد من آن نگار طراز

2 زلف پرپیچ بر شکست به گل چشم پر خواب سرمه کرده به ناز

3 بر نهاده بر ابروان چوگان تیر غمزه به چشم تیر انداز

4 گفتمش چون روی به نومیدی چنگ مانند ناز کرد آغاز

1 ای می لعل راحت جان باش طبع آزاده را به فرمان باش

2 روزگار بخست مرهم شو دردمندم ز چرخ درمان باش

3 بی تو بیجان تنی است جام بلور تن پاکیزه جام را جان باش

4 دلم از قحط مهر خشک شده است بر دلم سودمند باران باش

1 در بزم پادشا نگر این کاروبار گل وین باده بین شده به طرب دستیار گل

2 گل چند ماه منتظر بزم شاه بود وز بهر آن دراز کشید انتظار گل

3 دیدار گل شده ست همه اختیار خلق تا بزم شاه ساخت همه اختیار گل

4 گلبن ملونست چو دیبای هفت رنگ تا لعل سبز گشت شعار و دثار گل

1 بدم دوش با آن نیازی به هم زده پیشم از بی نیازی علم

2 همه گوی از روی او لاله رنگ همه حجره از موی او مشک شم

3 نشاط اندر آمد ز در چون نسیم ز روزن برون رفت چون درد و غم

4 ز شادی رویش بخندید جام ز اندوه جانم بنالید بم

1 ای لعبت و بت و صنم و حور و شاه من وی سوسن و گل و سمن و مهر و ماه من

2 ای جان دل عزیزتر از هر دویی و هست ایزد بر این که دعوی کردم گواه من

3 ای دوست بی گناه مرا متهم کنی جز دوستی خویش چه دانی گناه من

4 گفتی چرا گرفتی جعد دراز من وآن گه چرا کشیدی زلف دو تاه من

1 به چشم دل همی بینم غم و تیمار جان ای جان به اندیشه همی دانم همه اسرار جان ای جان

2 به حاجت جان تو را خواهد به رغبت دل تو را جویم مجوی آزرم جان آخر مخواه آزار جان ای جان

3 ز اندوهت گران شد جان چو از عشقت سبک دل شد تو بر دل نه کنون سختی هلا از بار جان ای جان

4 ز هجرت جان همی نالد ز تو یاری همی خواهد تو یاری ده یکی جان را که هستی یار جان ای جان

1 بدرود همی کرد مرا آن صنم من گریان و درآورده مرادست به گردن

2 از زخم دو کف همچو دلش کردم سینه ور آب دو دیده چو برش کردم دامن

3 رنجور شد از بهر من و روی دژم کرد کز حسرت آن روی دم سرد زدم من

4 در رویش اثر کرده دم سرد من امروز چونان که دم گرم در آیینه روشن

1 غم بگذرد از من چو به من برگذری تو آن لحظه شوم شاد که در من نگری تو

2 از نازکی پای تو ای یار دل من رنجه شود ار سوسن و نسرین سپری تو

3 وین دیده روشن چو من از بهر تو خواهم خواهم که بدین دیده روشن گذری تو

4 ای ناز جهان پیرهنی دوختی از ناز بیمست که این پرده رازم بدری تو

1 ای ترک ماهروی ندانم کجا شدی پیوسته که گشتی کز من جدا شدی

2 بودم تو را سزا و تو بودی مرا سزا ترسم ز نزد من به ناسزا شدی

3 درد دلا که بنده دیگر کسی نشد وآن گه شدی که بر دل من پادشا شدی

4 بیگانه گشتن از من چون در سر تو بود با جان من به مهر چرا آشنا شدی

1 چو مه روی نیکو برآراستی سیه زلف مشکین بپیراستی

2 خرامان چو کبک دری از وثاق برون آمدی بر زده آستی

3 چو آراسته روی نیکوی خویش همه مجلس شه بیاراستی

4 رسیدی به کام دل خویشتن که چون سرو از جای برخاستی