ابیات پراکنده در دیوان اشعار منوچهری دامغانی

1 بکرده راست با مزمار شهرود بکرده راست با بربط ربابا

1 چون قلم بست او میان در هجو تو لیکن دهانش چون دوات از گفته‌های خویشتن پر لوش باد

1 هر که را شاه جهان بردارد و بنوازدش در سخا گر قطره‌ای باشد چو صد دریا شود

2 آن نمی‌بینی که در باغ و چمن از خارها در بهاران ز ابر نیسانی چه گل پیدا شود

1 آهو با شیر کی تواند کوشید جوجگک با باز کی تواند پرید

1 زده به بزم تو رامشگران به دولت تو گهی چکاوک و گه راهوی و گهی قالوس

1 درع بش، آتش جبین، گنبد سرین و آتش کتف مشک دم، عنبر خوی و شمشاد موی و سر و یال

1 گر ندانی ز زاغور بلبل بنگرش گاه نغمه و غلغل

1 آرغده بر ثنای تو جان منست از آنک پروردهٔ مکارم اخلاق تو منم

1 چو رستم گشت در کوشش، چو حاتم گشت در بخشش چو لقمان گشت در حکمت، چو سلمان گشت در عرفان

1 مهرهٔ ناچخ بکوبد مهره‌های گردنان نشتر ناوک بکاود عرقهای سهمگین