مثنوی کمال خجندی
1 به امعانی تبریزی یکی گفت چو از شوق برادر شب نمی خفت
2 که چون در گل بماندی زاشتیاقش چگونه می کشی بار فراقش
3 بدو گفت ای رفیق غمگسارم چرائی بی خبر از کار و بارم
4 چنین بینی که پیش روی من هست نمی بینی که از پنجه، شصت من هست
1 به امعانی تبریزی یکی گفت چو از شوق برادر شب نمی خفت
2 که چون در گل بماندی زاشتیاقش چگونه می کشی بار فراقش
3 بدو گفت ای رفیق غمگسارم چرائی بی خبر از کار و بارم
4 چنین بینی که پیش روی من هست نمی بینی که از پنجه، شصت من هست