به نام خدایی که پست و بلند از جامی مثنوی 1
1. به نام خدایی که پست و بلند
ز خورشید فضلش بود بهره مند
1. به نام خدایی که پست و بلند
ز خورشید فضلش بود بهره مند
1. دوش چون برد سر ز گردش مهر
ظل مخروطی زمین به سپهر
1. بنامیزد چه دلکش منزل است این
نه آب و گل همه جان و دل است این
1. حبذا منزلی چو کاخ بهشت
خاک و خشتش همه عبیر سرشت
1. طاب ریاک ای نسیم شمال
قم و سر نحو کعبة الآمال
1. بده ساقی آن جام گیتی نمای
که هستی ربای و مستی فزای
1. جامی اگر یافت درین کشتزار
فکر تو بر کار زراعت قرار
1. بسم الله الرحمن الرحیم
اعظم اسماء علیهم حکیم