ای زلف تو بخت تیره من از جلال عضد غزل 227
1. ای زلف تو بخت تیره من
تاریکی او چو روز روشن
1. ای زلف تو بخت تیره من
تاریکی او چو روز روشن
1. آن چه مشک است که در طرّه پرچین دارد
وان چه حسن است که در طرّه مشکین دارد
1. وقت است که گل گوی گریبان بگشاید
بر صحن چمن باد صبا غالیه ساید
1. یک لحظه درد عشق تو از دل نمیشود
وز دیده نقش روی تو زایل نمیشود
جلال عضد یکی از شاعران نامدار ادبیات فارسی است که در قرن 8 هجری در ایران زندگی میکرد. آثار او نمایانگر فرهنگ، اندیشه و زیباییشناسی دوران خویش است و همچنان در دل علاقهمندان به شعر فارسی جایگاه ویژهای دارد.
شعرهای جلال عضد معمولاً مضامینی چون عشق، عرفان، اخلاق، دین و مسائل اجتماعی را در بر میگیرند. او با بهرهگیری از زبان فاخر و تصاویری بدیع، توانسته است احساسات انسانی را به شکلی عمیق و اثرگذار بیان کند.
در منابع تاریخی آمده است: سید جلال الدین عضد یزدی معروف به جلال عضد و متخلص به «جلال» شاعر سدهٔ هشتم هجری و ستایندهٔ برخی امیران چوپانی و آل اینجو بوده است.
در سایت شعرنوش میتوانید مجموعهای از غزلیات، قصاید و سایر اشعار جلال عضد را با دستهبندیهای مختلف مطالعه و مرور کنید.