بیا که مردمک دیده غرقه در از حیدر شیرازی غزل 45
1. بیا که مردمک دیده غرقه در آب است
ببین که اشک روانم به رنگ عناب است
1. بیا که مردمک دیده غرقه در آب است
ببین که اشک روانم به رنگ عناب است
1. من آن معشوق میخواهم که یار مهربان است او
چه جای جان شیرینم که شیرینتر ز جان است او
1. به ناز اگر ز در آن سرو ناز باز آید
به صید کردن مرغ دلم چو باز آید
1. خالق اشیا که این دریای اخضر آفرید
در کنار و دامنش، یاقوت و گوهر آفرید
حیدر شیرازی یکی از شاعران نامدار ادبیات فارسی است که در قرن 8 هجری در ایران زندگی میکرد. آثار او نمایانگر فرهنگ، اندیشه و زیباییشناسی دوران خویش است و همچنان در دل علاقهمندان به شعر فارسی جایگاه ویژهای دارد.
شعرهای حیدر شیرازی معمولاً مضامینی چون عشق، عرفان، اخلاق، دین و مسائل اجتماعی را در بر میگیرند. او با بهرهگیری از زبان فاخر و تصاویری بدیع، توانسته است احساسات انسانی را به شکلی عمیق و اثرگذار بیان کند.
در منابع تاریخی آمده است: حیدر بقال شیرازی شاعر گمنامی است که در قرن هشتم هجری در شیراز و یزد می زیسته و گویا شرح احوال او در تواریخ و تذکره های موجود نیامده است.
در سایت شعرنوش میتوانید مجموعهای از غزلیات، قصاید و سایر اشعار حیدر شیرازی را با دستهبندیهای مختلف مطالعه و مرور کنید.