تذکرة العاشقین در مثنویات حزین لاهیجی

1 یا رب، به نشید سینه ریشان یا رب به نیاز مهرکیشان

2 کز لطف دهی زبان گفتار نطقی به ستایشت سزاوار

3 افسانه ای از مجاز خالی پیرایهٔ نکته های حالی

4 بیداری بخش هر مغفّل چون زلف سمنبران مسلسل

1 ساقی ز می موحّدانه ظلمت بَرِ شرک، از میانه

2 با تیره دلان چو لمعهٔ نور در نیم ‎شبان تجلّی طور

3 در ده که ز خود کرانه گیریم بیخود، رَهِ آن یگانه گیریم

4 مطرب، دم دلکشی به نی کن این تیره شب فراق طی کن

1 ز استاد، که باد روح او شاد زیبا مثلی مرا بود یاد

2 روشن گهرانه، راز می گفت در سلک فسانه، این گهر سفت

3 کز خانهٔ کدخدای دهقان بگریخت بُزی، فراز ایوان

4 می گشت فراز بام نخجیر گرگی به گذاره بود، در زیر

1 ای زادهٔ اوّلینِ قدرت قدر تو ورای فهم و فکرت

2 آدم ز تو یافت سربلندی نوح از تو، طراز ارجمندی

3 معمار حرمسرا، خلیلت جان و دل قدسیان سبیلت

4 در طور، کلیم یک شبانت کونین، نواله خوار خوانت

1 کو دل که رهِ مدیح پویم؟ یارای زبان کجا که گویم؟

2 حرفی ز ثنای شیخ ملّت برهان طریقت و شریعت

3 نتوان نخل مدیح بستن خاموش نمی توان نشستن

4 تمکینی ازو کنم تمنّا تا پای سخن نلغزد از جا

1 ای وارث کشور سلیمان خورشید چو خاتمت به فرمان

2 ای روشنی چهار اقلیم از توست فروغ تخت و دیهیم

3 اقبال ز توست، عرش معراج شاهی ز تو یافت، دُرّهٔ التّاج

4 دارم دو سه حرف بخردانه گر تو نشماریش فسانه

1 این ابر تری که خامه انگیخت در جیب جهان دُر عدن ریخت

2 تا صور نیم نوا دمیده ست رنگ از رخ آسمان پریده ست

3 کلکم به ترانه های حالی گسترده نعیم لایزالی

4 دستان زنِ خامه ام به گلبنگ رامشگر سدره را کند گنگ

1 بر تارک خصم شاه مردان این خامه پلارکی است برّان

2 کلکی که به دستم استوار است در دست علی چو ذوالفقار است

3 طغراکِش نامه ٔ فصاحت لیلی وش حجلهٔ ملاحت

4 زو گشته سخن به نام و ناموس هر صفحه ازوست، بال طاووس

1 آذین چو کلام کلک بندد تا در عدن به سلک بندد

2 دامان نفس، غبار دل روفت چون نوبت نطق، کوس را کوفت

3 طغراکش همّت سرافراز عنوان صحیفه کرد آغاز

4 از نام بلند مطلع نور بر لوح کهن کتاب مسطور

1 دریاب حزین، که در چه کاری روی دل خویش با که داری

2 چل سال ز عمر بی وفا رفت تن ماند ز جنبش و قوا رفت

3 بگذشت بهار زندگانی برخاست نسیم مهرگانی

4 افسرد، گل نشاط در سر زین شاخ نه برگ ماند و نه بر