می بر کف من نه که دلم پر تاب است از غزنوی رباعی 13
1. می بر کف من نه که دلم پر تاب است
وین عمر گریز پای چون سیماب است
1. می بر کف من نه که دلم پر تاب است
وین عمر گریز پای چون سیماب است
1. کردست مرا زمانه در تاب امشب
حیران شده میطپم چو سیماب امشب
1. من کز نم دیده آسیا گردانم
کشتی بر خشک در سفر چون رانم
1. چشمم چو بر سر گل و گلزار میرود
اندیشه در پی دل و دلدار میرود
سید حسن غزنوی یکی از شاعران نامدار ادبیات فارسی است که در قرن 6 هجری در ایران زندگی میکرد. آثار او نمایانگر فرهنگ، اندیشه و زیباییشناسی دوران خویش است و همچنان در دل علاقهمندان به شعر فارسی جایگاه ویژهای دارد.
شعرهای سید حسن غزنوی معمولاً مضامینی چون عشق، عرفان، اخلاق، دین و مسائل اجتماعی را در بر میگیرند. او با بهرهگیری از زبان فاخر و تصاویری بدیع، توانسته است احساسات انسانی را به شکلی عمیق و اثرگذار بیان کند.
در منابع تاریخی آمده است: حسن غزنوی (با نام کامل: اشرفالدین ابو محمد حسن بن محمد حسینی غزنوی (۵۳۵–۵۶۵ قمری)) مشهور به اشرف و با تخلص «حسن»، شاعر و واعظ سده ششم هجری است. اشرف الدین بخش عمده عمر خویش را به خدمتگزاری پادشاه غزنوی، بهرامشاه و نیز مدتی را هم به خدمت سلطان سنجر سلجوقی گذراند. وی در بیشتر قالبهای شعری طبعآزمایی کرده و از معاصرین سنایی بود. غزنوی در سال ۵۶۵ ه.ق به علت ابتلای ناگهانی به بیماری در روستای آزادوار درگذشت و آرامگاهش در همانجاست.
در سایت شعرنوش میتوانید مجموعهای از غزلیات، قصاید و سایر اشعار سید حسن غزنوی را با دستهبندیهای مختلف مطالعه و مرور کنید.