معمیات در دیوان اشعار مجد همگر

1 فرموده اقتراحی صاحب علاءالدین آنکو به کلک کار جهان را دهد نظام

2 آن نیک رای و رسم که رایش بود رهی وان نیک بخت خواجه که بختش بود غلام

3 آنکش جهان جافی و ایام شد مطیع وانکش سپهر سرکش و اجرام گشت رام

4 از طبع تند و تیز گرفتم به ارتحال از روی لطف همچو هوا قطره از غمام

1 مرغی که به کوه جای گیرد یا دشت نامش به حساب جمله آمد ده و هشت

2 هر چار حروف نامش ار قلب کنی هر چند که هجده است حالی ده گشت

1 حصاری چیست سنگین و مدور شبه رنگ و کمرش الماس پیکر

2 کمرزاده ازو در گوهر و اصل ولیکن بوده بر مادر ستمگر

3 به بالای حصار ابری دخان رنگ به زیر آن حصار انبوه لشکر

4 همه رومی رخ و غران و سرکش همه سرشان سنان و حربه یکسر

1 دلبری دارم و هر کس که بود همنامش دولتی گردد و از بخت برآید کامش

2 پنج حرف است و شمارش صد و پنجاه بود به حساب جمل ار جمع کنی ارقامش

3 چار از آن هست یکی جامه دیبای نفیس که مهین همه افلاک بود همنامش

4 قلب گردان و بر او ثلث ز اصلش بفزای نه در آغاز ولی در وسط و انجامش