معمیات در دیوان اشعار مجد همگر

1 فرموده اقتراحی صاحب علاءالدین آنکو به کلک کار جهان را دهد نظام

2 آن نیک رای و رسم که رایش بود رهی وان نیک بخت خواجه که بختش بود غلام

3 آنکش جهان جافی و ایام شد مطیع وانکش سپهر سرکش و اجرام گشت رام

4 از طبع تند و تیز گرفتم به ارتحال از روی لطف همچو هوا قطره از غمام

1 ای داده روزگار درت را به طوع بوس وی کرده کردگار ترا شاه راستین

2 شش حرف التماس من است از سخای تو کامروز هفت عضو رهی شد بدان رهین

3 هر شش نشانده ام به دو مصراع در دست چون عهد تو ممهد و چون رای تو رزین

4 مجموع اوست پنج صد و بیست و هشت راست گر خواهی از حساب جمل بشمر و ببین

1 ایا بلند منش صاحبی که دست قدر ز بهر قدر تو بر آسمان زند خرگاه

2 ترا سپهر نهم کاطلسش همی خوانند به جای آستر آمد برای خیمه جاه

3 طناب عمر تو چندان گشاده خواهد چرخ که دور دهر بود در جدار آن کوتاه

4 ستون خیمه قدرت چو برفرازد سر فلک چو فلکه نماید گرش کنند نگاه

1 چیست آن عاشقی به فرهنگی سرگرفته فتاده چون سنگی

2 سینه پرجوش عشق شیرینی لب پر از دود دل چو دلتنگی

3 در خوی سرد غرقه بی المی تب نه و همچو ماند بدرنگی