نهادم از بن هر موی بر کشد فریاد از مجد همگر قصیده 14
1. نهادم از بن هر موی بر کشد فریاد
ز دوستان که زمن شان همی نیاید یاد
1. نهادم از بن هر موی بر کشد فریاد
ز دوستان که زمن شان همی نیاید یاد
1. چون زلف سرفشان تو در تاب میرود
شب در پناه پرتو مهتاب میرود
1. دوش ازتف آه من شباهنگ بسوخت
دلهای جهان بر من دلتنگ بسوخت
1. تا دورم از جمال و رخ روح پرورت
بیخواب و بیخورم ز غم روی چون خورت
مجد همگر یکی از شاعران نامدار ادبیات فارسی است که در قرن 7 هجری در ایران زندگی میکرد. آثار او نمایانگر فرهنگ، اندیشه و زیباییشناسی دوران خویش است و همچنان در دل علاقهمندان به شعر فارسی جایگاه ویژهای دارد.
شعرهای مجد همگر معمولاً مضامینی چون عشق، عرفان، اخلاق، دین و مسائل اجتماعی را در بر میگیرند. او با بهرهگیری از زبان فاخر و تصاویری بدیع، توانسته است احساسات انسانی را به شکلی عمیق و اثرگذار بیان کند.
در منابع تاریخی آمده است: خواجه مجدالدین هبهالله بن احمد (یا محمد) بن یوسف همگر ملکالشعرای دربار سلغریان و مشهور به ابن همگر و مجد همگر (زادهٔ ۶۰۷ هجری قمری در یزد یا شیراز– درگذشتهٔ ۶۸۶ هجری قمری در اصفهان) از شاعران پارسیگوی سدهٔ هفتم هجری است.
در سایت شعرنوش میتوانید مجموعهای از غزلیات، قصاید و سایر اشعار مجد همگر را با دستهبندیهای مختلف مطالعه و مرور کنید.