گاهی هوس بادهٔ رنگین از فروغی بسطامی رباعی 13
1. گاهی هوس بادهٔ رنگین دارم
گاه آرزوی وصل نگارین دارم
بگذار که خویش را به زاری از فروغی بسطامی رباعی 14
1. بگذار که خویش را به زاری بکشم
مپسند که بار شرمساری بکشم
تا دست ارادت به تو داده‌ست از فروغی بسطامی رباعی 15
1. تا دست ارادت به تو داده‌ست دلم
دامان طرب ز کف نهاده‌ست دلم
بگذار که تا می خورم و از فروغی بسطامی رباعی 16
1. بگذار که تا می خورم و مست شوم
چون مست شوم به عشق پا بست شوم
تو مردمک چشم من مهجوری از فروغی بسطامی رباعی 17
1. تو مردمک چشم من مهجوری
زان با همه نزدیکیت از من دوری