پادشاهی اردشیر شیروی در شاهنامه ابوالقاسم فردوسی

1 پس آگاهی آمد به نزد گراز که زو بود خسرو به گرم و گداز

2 فرستاد گوینده‌ای را ز روم که در خاک شد تاج شیروی شوم

3 که جانش به دوزخ گرفتار باد سر دخمهٔ او نگون سار باد

4 که دانست هرگز که سرو بلند به باغ از گیا یافت خواهد گزند

1 چو بنشست بر تخت شاه اردشیر از ایران برفتند برنا و پیر

2 بسی نامداران گشته کهن بدان تا چگونه سرآید سخن

3 زبان برگشاد اردشیر جوان چنین گفت کای کار دیده گوان

4 هر آنکس که برگاه شاهی نشست گشاده زبان باد و یزدان پرست