بخندید تموز بر از ابوالقاسم فردوسی شاهنامه 1
1. بخندید تموز بر سرخ سیب
همی‌کرد با بار و برگش عتاب
یکی پیر بد مرزبان از ابوالقاسم فردوسی شاهنامه 2
1. یکی پیر بد مرزبان هری
پسندیده و دیده ازهر دی
بدانست هرمز که از ابوالقاسم فردوسی شاهنامه 3
1. بدانست هرمز که او دست خون
بیازد همی زنده بی‌رهنمون
شب تیره چون چادر از ابوالقاسم فردوسی شاهنامه 4
1. شب تیره چون چادر مشک‌بوی
بیفگند وخورشید بنمود روی
ز گفتار او شاد از ابوالقاسم فردوسی شاهنامه 5
1. ز گفتار او شاد شد ساوه شاه
بدو گفت ماناکه اینست راه
چنین گفت پس با از ابوالقاسم فردوسی شاهنامه 6
1. چنین گفت پس با سپه ساوه شاه
که از جادوی اندر آرید راه
ستاره شمر گفت از ابوالقاسم فردوسی شاهنامه 7
1. ستاره شمر گفت بهرام را
که در چارشنبه مزن گام را
برآشفت بهرام از ابوالقاسم فردوسی شاهنامه 8
1. برآشفت بهرام و شد شوخ چشم
زگفتار پرموده آمد بخشم
ازان دشت بهرام از ابوالقاسم فردوسی شاهنامه 9
1. ازان دشت بهرام یل بنگرید
یکی کاخ پرمایه آمد پدید
چوگودرز وچون از ابوالقاسم فردوسی شاهنامه 10
1. چوگودرز وچون رستم پهلوان
بکردند رنجه برین بر روان