پادشاهی یزدگرد هجده سال بود در شاهنامه ابوالقاسم فردوسی

1 چو شد پادشا بر جهان یزدگرد سپاه پراگنده را کرد گرد

2 نشستند با موبدان و ردان بزرگان و سالاروش بخردان

3 جهانجوی بر تخت زرین نشست در رنج و دست بدی را ببست

4 نخستین چنین گفت کن کز گناه برآسود شد ایمن از کینه‌خواه

1 بیامد بتخت کیی برنشست چنان چون بود شاه یزدان‌پرست

2 نخستین چنین گفت با مهتران که ای پرهنر پاکدل سروران

3 همی‌خواهم از داور بی‌نیاز که باشد مرا زندگانی دراز

4 که که را به که دارم و مه به مه فراوان خرد باشدم روز به

1 چو هرمز برآمد به تخت پدر به سر برنهاد آن کیی تاج زر

2 چو پیروز را ویژه گفتی ز خشم همی آب رشک اندر آمد به چشم

3 سوی شاه هیتال شد ناگهان ابا لشکر و گنج و چندی مهان

4 چغانی شهی بد فغانیش نام جهانجوی با لشکر و گنج و کام

1 چو بنشست با سوگ ماهی بلاش سرش پر ز گرد و رخش پرخراش

2 سپاه آمد و موبد موبدان هر آنکس که بود از رد و بخردان

3 فراوان بگفتند با او ز پند سخنها که بودی ورا سودمند

4 بران تخت شاهیش بنشاندند بسی زر و گوهر برافشاندند