پادشاهی شاپور پسر اردشیر سی و یک سال بود در شاهنامه ابوالقاسم فردوسی

1 چو شاپور بنشست بر تخت داد کلاه دلفروز بر سر نهاد

2 شدند انجمن پیش او بخردان بزرگان فرزانه و موبدان

3 چنین گفت کای نامدار انجمن بزرگان پردانش و رای‌زن

4 منم پاک فرزند شاه اردشیر سرایندهٔ دانش و یادگیر

1 چو شاپور بنشست بر تخت داد کلاه دلفروز بر سر نهاد

2 شدند انجمن پیش او بخردان بزرگان فرزانه و موبدان

3 چنین گفت کای نامدار انجمن بزرگان پردانش و رای‌زن

4 منم پاک فرزند شاه اردشیر سرایندهٔ دانش و یادگیر

1 همی بود شاپور با داد و رای بلنداختر و تخت شاهی به جای

2 چو سی سال بگذشت بر سر دو ماه پراگنده شد فر و اورنگ شاد

3 بفرمود تا رفت پیش اورمزد بدو گفت کای چون گل اندر فرزد

4 تو بیدار باش و جهاندار باش جهاندیدگان را خریدار باش

1 وزان پس پراگنده شد آگهی که بیکار شد تخت شاهنشهی

2 به مرد اردشیر آن خردمند شاه به شاپور بسپرد گنج و سپاه

3 خروشی برآمد ز هر مرز و بوم ز قیدافه برداشتند باژ روم

4 چو آگاهی آمد به شاپور شاه بیاراست کوس و درفش و سپاه