چو دارا به دل سوک داراب داشت از فردوسی شاهنامه 1
1. چو دارا به دل سوک داراب داشت
به خورشید تاج مهی برفراشت
به مرد اندرون چند گه فیلقوس از فردوسی شاهنامه 2
1. به مرد اندرون چند گه فیلقوس
به روم اندرون بود یک‌چند بوس
سکندر چو بشنید کامد سپاه از فردوسی شاهنامه 3
1. سکندر چو بشنید کامد سپاه
پذیره شدن را بپیمود راه
چو خورشید برزد سر از کوه و راغ از فردوسی شاهنامه 4
1. چو خورشید برزد سر از کوه و راغ
زمین شد به کردار زرین چراغ
چو دارا ز پیش سکندر برفت از فردوسی شاهنامه 5
1. چو دارا ز پیش سکندر برفت
به هر سو سواران فرستاد تفت
سکندر چو از کارش آگاه شد از فردوسی شاهنامه 6
1. سکندر چو از کارش آگاه شد
که دارا به تخت افسر ماه شد
دبیر جهاندیده را پیش خواند از فردوسی شاهنامه 7
1. دبیر جهاندیده را پیش خواند
بیاورد نزدیک گاهش نشاند
چو آن پاسخ نامه دارا بخواند از فردوسی شاهنامه 8
1. چو آن پاسخ نامه دارا بخواند
ز کار جهان در شگفتی بماند
به نزدیک اسکندر آمد وزیر از فردوسی شاهنامه 9
1. به نزدیک اسکندر آمد وزیر
که ای شاه پیروز و دانش‌پذیر
ز کرمان کس آمد سوی اصفهان از فردوسی شاهنامه 10
1. ز کرمان کس آمد سوی اصفهان
به جایی که بودند ز ایران مهان