داستان اکوان دیو در شاهنامه ابوالقاسم فردوسی

1 تو بر کردگار روان و خرد ستایش گزین تا چه اندر خورد

2 ببین ای خردمند روشن‌روان که چون باید او را ستودن توان

3 همه دانش ما به بیچارگیست به بیچارگان بر بباید گریست

4 تو خستو شو آنرا که هست و یکیست روان و خرد را جزین راه نیست

1 تو بر کردگار روان و خرد ستایش گزین تا چه اندر خورد

2 ببین ای خردمند روشن‌روان که چون باید او را ستودن توان

3 همه دانش ما به بیچارگیست به بیچارگان بر بباید گریست

4 تو خستو شو آنرا که هست و یکیست روان و خرد را جزین راه نیست