ضحاک در شاهنامه ابوالقاسم فردوسی

1 چو بگذشت ازان بر فریدون دو هشت ز البرز کوه اندر آمد به دشت

2 بر مادر آمد پژوهید و گفت که بگشای بر من نهان از نهفت

3 بگو مر مرا تا که بودم پدر کیم من ز تخم کدامین گهر

4 چه گویم کیم بر سر انجمن یکی دانشی داستانم بزن

1 طلسمی که ضحاک سازیده بود سرش به آسمان برفرازیده بود

2 فریدون ز بالا فرود آورید که آن جز به نام جهاندار دید

3 وزان جادوان کاندر ایوان بدند همه نامور نره دیوان بدند

4 سرانشان به گرز گران کرد پست نشست از برگاه جادوپرست

1 چوکشور ز ضحاک بودی تهی یکی مایه ور بد بسان رهی

2 که او داشتی گنج و تخت و سرای شگفتی به دل سوزگی کدخدای

3 ورا کندرو خواندندی بنام به کندی زدی پیش بیداد گام

4 به کاخ اندر آمد دوان کند رو در ایوان یکی تاجور دید نو

1 جهاندار ضحاک ازان گفت‌گوی به جوش آمد و زود بنهاد روی

2 چو شب گردش روز پرگار زد فروزنده را مهره در قار زد

3 بفرمود تا برنهادند زین بران باد پایان باریک بین

4 بیامد دمان با سپاهی گران همه نره دیوان جنگ آوران