آغاز کتاب در شاهنامه ابوالقاسم فردوسی

1 دل روشن من چو برگشت از اوی سوی تخت شاه جهان کرد روی

2 که این نامه را دست پیش آورم ز دفتر به گفتار خویش آورم

3 بپرسیدم از هر کسی بی‌شمار بترسیدم از گردش روزگار

4 مگر خود درنگم نباشد بسی بباید سپردن به دیگر کسی

1 بدین نامه چون دست کردم دراز یکی مهتری بود گردن‌فراز

2 جوان بود و از گوهر پهلوان خردمند و بیدار و روشن روان

3 خداوند رای و خداوند شرم سخن گفتن خوب و آوای نرم

4 مرا گفت کز من چه باید همی که جانت سخن برگراید همی

1 جهان آفرین تا جهان آفرید چون او مرزبانی نیامد پدید

2 چو خورشید بر چرخ بنمود تاج زمین شد به کردار تابنده عاج

3 چه گویم که خورشید تابان که بود کز او در جهان روشنایی فزود

4 ابوالقاسم آن شاه پیروز بخت نهاد از بر تاج خورشید تخت