غزلیات در دیوان اشعار فلکی شروانی

1 هجر تو یکباره زبونم گرفت درد تو ز اندازه برونم گرفت

2 آن ستمی کز تو کشیدم چه بود آن غم دل بین که کنونم گرفت

3 هست غمت بر دل من تیر هجر صعب زد و سخت زبونم گرفت

4 دوش خیال تو به خواب اندرون دید که تیمار تو چونم گرفت

1 ای دیده در آن شکل و شمایل نظری کن گر زآنکه تو را آرزوی دیدن جانست

2 روئیست در آن چشم جهانی متحیر زلفی که پریشانی احوال جهانست

1 جانا به جز غم تو دلم را هوس مباد جز تو کسم ز جور تو فریاد رس مباد

2 هر جا که آیم و روم از ناز ساز وصل جز لشگر فراق توام پیش و پس مباد

3 اکنون که نیست همدم دردم وصال تو جز محنت فراق توام همنفس مباد

4 گفتی که تا ز نزد تو دورم چگونه ای دور از تو آنچنان که منم هیچکس مباد

1 ناکرده وداع از بر دلدار شدم دور نزدیک شدم با غم و از یار شدم دور

2 هر بار کز او دور شدم صبر و دلم بود واکنون ز دل و صبر به یکبار شدم دور

3 تیمار دل افزود مرا چرخ جفا جوی تا من ز تو ای یار وفادار شدم دور

1 جانان نکند هرگز، هرگز نکند جانان شادان دل ما یکدم، یکدم دل ما شادان

2 هجرش چو کشد ما را، ما را چو کشد هجرش صد جان بدهد وصلش، وصلش بدهد صد جان

3 دردم چو بود از پی، از پی چو بود دردم درمان هم از او خواهم، خواهم هم از او درمان

4 زرین شد ازو بستان، بستان شد ازو زرین زینسان نبود یاری، یاری نبود زینسان

1 بس کن از این روی نهان داشتن دل ستدن قصد به جان داشتن

2 با همه خوش بودن و با عاشقان خویشتن از عجب گران داشتن

1 ای غمت برده شادمانی من بی تو تلخ است زندگانی من

2 بسر تو که با تو نتوان گفت صفت رنج و ناتوانی من

3 از جوانی و حسن خویش بترس رحم کن بر من و جوانی من

4 آن خود دان مرا که جمله توئی آشکارائی و نهانی من

1 آن عارض چون دو هفته ماهش بین و آن طره گوشه کلاهش بین

2 رویش به پناه زلف ار دیدی جان و دل خلق در پناهش بین

3 در زیر رخ چو آفتاب او آن غبغب چون دو هفته ماهش بین

4 از نور و ضیاء عارض خوبش رخشان چو ستاره خاک راهش بین

1 دایم در انتظارم، بی خواب و بی قرارم دیده به راه دارم گریان که تا کی آئی

1 عاجز شدن ای دوست ز ناز تو عجب نیست کین قاعده ناز تو جنگیست نه بازی