هر که جان دارد و روان دارد از عراقی عشاق‌نامه 1
1. هر که جان دارد و روان دارد
واجب است آنکه درد جان دارد
مبدا امر جوهر انسان از عراقی عشاق‌نامه 2
1. مبدا امر جوهر انسان
قابل علم کرد در پی آن
سر او در سر یقین و گمان از عراقی عشاق‌نامه 3
1. سر او در سر یقین و گمان
مایهٔ کفر دان و هم ایمان
نقل کن از وبال کفر بدین از عراقی عشاق‌نامه 4
1. نقل کن از وبال کفر بدین
مصطفی را دلیل مطلق بین
چار یارش، که مرشد دینند از عراقی عشاق‌نامه 5
1. چار یارش، که مرشد دینند
همه اندر مقام تحسینند
تا کی، ای مست خواب غفلت و جهل از عراقی عشاق‌نامه 6
1. تا کی، ای مست خواب غفلت و جهل
گوش سوی مقلد نااهل؟
جان من چون به عالم دل شد از عراقی عشاق‌نامه 7
1. جان من چون به عالم دل شد
با صفا جمع گشت و حامل شد
حق تعالی میان هر عصری از عراقی عشاق‌نامه 8
1. حق تعالی میان هر عصری
از سعادت بنا کند قصری
گفت استاد عالم عاقل: از عراقی عشاق‌نامه 9
1. گفت استاد عالم عاقل:
از دو حال است آدمی کامل
چون سکندر ز منزل عادات از عراقی عشاق‌نامه 10
1. چون سکندر ز منزل عادات
شد مسافر به عزم آب حیات
صاحبا، راز اندرون ز نهفت از عراقی عشاق‌نامه 11
1. صاحبا، راز اندرون ز نهفت
تا نپرسی ز من، نخواهم گفت