طاب روح النسیم بالاسحار از عراقی قصیده 11
1. طاب روح النسیم بالاسحار
این دورالندیم بالادوار؟
1. طاب روح النسیم بالاسحار
این دورالندیم بالادوار؟
1. در هوای تو جان و تن بارست
جان فدا کرد عاشق و وارست
1. در سر هوس شراب و ساقی دارم
تا جام جهان نمای باقی دارم
1. شاد کن جان من، که غمگین است
رحم کن بر دلم، که مسکین است
عراقی یکی از شاعران نامدار ادبیات فارسی است که در قرن 7 هجری در ایران زندگی میکرد. آثار او نمایانگر فرهنگ، اندیشه و زیباییشناسی دوران خویش است و همچنان در دل علاقهمندان به شعر فارسی جایگاه ویژهای دارد.
شعرهای عراقی معمولاً مضامینی چون عشق، عرفان، اخلاق، دین و مسائل اجتماعی را در بر میگیرند. او با بهرهگیری از زبان فاخر و تصاویری بدیع، توانسته است احساسات انسانی را به شکلی عمیق و اثرگذار بیان کند.
در منابع تاریخی آمده است: شیخ فخرالّدین ابراهیم بن بزرگمهر متخلص به عراقی، عارف نامی و شاعر بلندآوازهٔ ایرانی، در اوایل قرن هفتم هجری در دهی در اطراف همدان به دنیا آمد. پس از تحصیل علوم و فنون و کسب دانش، برای ادامه تحصیل به همدان رفت. سپس با جمعی از دراویش رهسپار هندوستان شد و به خدمت شیخ بهاءالدین زکریا درآمد و بعد از مدتی با دختر او ازدواج کرد. بعدها به عربستان و سپس به قونیه رفت و به خدمت مولانا رسید و مصاحب و معاشر او شد. وی درسال ۶۸۶ یا ۶۸۸ هجری قمری در حدود سن هشتاد سالگی در دمشق وفات یافت. از آثار او میتوان علاوه بر دیوان اشعار به مثنوی عشاقنامه و کتاب لمعات اشاره کرد.
در سایت شعرنوش میتوانید مجموعهای از غزلیات، قصاید و سایر اشعار عراقی را با دستهبندیهای مختلف مطالعه و مرور کنید.