مقطعات در دیوان اشعار امامی هروی

1 ایاز بهر تفاخر مخدرات سپهر همیشه در حرم حرمت تو کرده سجود

2 سبب وجود بو دار نه چرخ وارون کار نیافریدی خود واجب الوجود، وجود

3 در تو مقصد گیتی است ز آنکه باز نگشت ز آستانه او هیچ خلق بی مقصود

4 زمانه دست بیکبارگی ز بخل بشست چو دید پای سخای تو در خزائن جود

1 ای بزرگی که با نسیم وفات بوی شب بوی در نمی گنجد

2 بر در جاهت ارچه چرخ شدست توی در توی در نمی گنجد

3 پس و را بنده ی بلای دلست کهنه و نوی در نمی گنجد

4 پیش عشق من و لطافت یار که دل و خوی در نمی گنجد

1 دیدم الفی چند سخنگو که لب عقل از منطقشان جام اشارات گسارد

2 ترکیب خطی گشته وزان خط شده حیران ادراک که اندیشه بدو ملک سپارد

3 خطی که هنرمند بدو چون نظر افکند بحریش نهد نام سمائیش شمارد

4 بحری که بغواصی توفیق و تفکر زودست خرد در گرانمایه بر آرد

1 محیط و نقطه ملت، سوار و مرکب دین خدایگان شریعت درین چه فرماید

2 چو گربه ای سر ده قمری و کبوتر را بقرب هفته ای از تن بقهر برباید

3 ز راه شرع، بحکم قصاص صاحب مرغ دو دست گربه، از تن جدا کند شاید

4 زهی لطیف سئوالی که طوطی قلمت بگاه نظم بدایع شکر همی خاید

1 والا عمید دولت و دین ای که بر سپهر در بندگیِّ خانه ی تو تیر می رود

2 بی رونق است کارم و در خدمتت بشرح نزدیک هفته ایست که تقریر می رود

3 چون می رود ز خدمت تو کار اهل فضل در کار من رواست که تقصیر می رود

1 سپهر قدرا، گردون هر آنچه حکم کنی بر آستان تو گردن نهاده بفرستد

2 شراب دار تو دانم که نور دیده ازو اگر طلب کنم ابرو گشاده بفرستد

1 زهی ز پیکر درگاهت اوج خورشیدی که ذره ای بود اندر هواش پیکر تیر

2 دقیقه ایست ز قدر تو نه سپهر بلند بعلقه ای ز ضمیر تو هفت جرم منیر

3 مسیر ابر بنان تو تا نقاب کشید ز مشک بر رخ خورشید آسمان ضمیر

4 همی بدرد بر روی آفتاب سپهر هوا بدست تحرک نقاب ابر مطیر

1 چو در سخا و سخن قوت حیات نهاد خدای عزوجل هر دم از دم و حکمش

2 خواص معجز عیسی و خضر کرد پدید نتایج سر کلک از عنایت قلمش

3 مرا بخاسته ز آثار همت عالی ..................................مش

4 حذاقت کرم او حدیقه ای فرمود که در عرب نبود مثل و نیستدر عجمش

1 ای صاحبی که گردون گرد از جهان برآرد گر یک نفس نباشد در حفظ تو طبایع

2 از حضرت تو لفظی وز نه فلک معانی از خامه ی تو حرفی وز صد کتب شرایع

3 کلک وانا ملت را زیبد که هست و باشد سیر نجوم تایع دور سپهر طابع

4 گر در گهت نبودی، بودی بخاک پایت هم کار دهر مهمل هم دور چرخ ضایع