ماده تاریخ‌ها در دیوان اشعار ابن یمین فریومدی

1 به سال هفتصد و سی و هشت از هجرت به روز جمعه گه چاشت از صفر شده بیست

2 گذشت سرور آفاق عز دولت و دین محمد آنکه فلک در عزاش خون بگریست

1 ز هجرت هفتصد بود و چل و دو سه بر عشرین فزوده ماه شعبان

2 بروز چار شنبه در گه چاشت ز بد فعلی این گردون گردان

3 علاء الدین و الدنیا محمد وزیر شه نشان ملک ایران

4 ز سر بیشه سوی جنت روان شد که جانش تازه باد از ابر غفران

1 در هفتصد و چل و سه از سال افزوده صفر سه بر دهم روز

2 مسعود و ملک قتال کردند گردان ملک شدند پیروز

3 در خطه خواف گشت واقع این فتنه جانگداز دلسوز

1 چون فلک هفتصد ز سال شمرد پس چل و هشت بر شمار افزود

2 نوزدهم از جمادی الاولی روز شنبه نماز پیشین بود

3 بر رخ عز ملک و دین ناگاه دست رضوان در بهشت گشود

1 هفتصد از سال هجرت رفته و پنجاه و یک وز رجب نه بر دو ده افزوده دور آسمان

2 در شب شنبه بسوی جنت از جاجرم شد صاحب فاضل جلال ملک و دین حاجی روان

1 هفتصد از سال هجرت رفته و پنجاه ویک وز رجب نه بر دو ده افزوده دور آسمان

2 صبحگاه روز یکشنبه ز علیا باد کرد طاهر بن اسحق بن یحیی سوی جنت سفر

1 در دیار کرم افسوس که دیار نماند نرهد دل ز غم امبار چو غمخوار نماند

2 صرصر حادثه بر گلشن افضال گذشت سرو آزاده شکست و گل بیخار نماند

3 سخن اهل هنر جمله دریغست برانک مظهر مرحمت و رأفت دادار نماند

4 عز دین طاهر اسحق که تا شد ز جهان در جهان کرم از مکرمت آثار نماند

1 چون هفتصد و پنجاه و دو رفت ز سال بیش از دو نمانده بد ز ماه شوال

2 خورشید لقای شمس الدین را از خنجر حیدر اندر آمد بزوال

1 بود تاریخ عرب هفتصد و پنجاه و یک وسط روز دو شنبه سوم از ماه رجب

2 که زد از کتم عدم خیمه بصحرای وجود قدوه و قبله ملک عجم و دین عرب

3 آصف عهد جلال دول و دین منصور آن فریدون منش جم حسب پاک نسب

1 دهم شب از مه ذوالحجه بود اول شام گذشته هفتصد و پنجاه و چهار ز سال

2 که نامدار جهان پهلوان علی خواجه نهاد روی بدرگاه ایزد متعال