اشعار محلی ملک‌الشعرا بهار
1 بالای نقره زلف سیارکله پا مکن ای نازنین بشهر شلق شوربپا مکن
2 مثل همه بما مکنی ابروت تروش ایکار ر با همه بکن اما بما مکن
3 خون کزد چشمای تو دلم ر وحیا نکرد یکبار بذش بگو: مکن ای بی حیا مکن
4 اگر مخی بهار که دلت نگادری اُ‌ه‌قذر بروی بچهٔ مردم نگا مکن
1 ای بهار طور نمیری که بگن شکرکه مرد گور بگورکه ز دستش بعذاب عالم بود
2 خوب آدم بمیره طورکه مخلوق بگن ایها الناس کیک‌ه مرد عجب آدم بود
1 اِمْشَوْ دَرِ بِهشتِ خُدا وٰایَهُ پِنْدَرِیٖ ماه رِ عَرُس منن شو آرایه پندری
2 او زهره گَه مِگی خَطِرَیْ ماهِرَه مِخَهْ وَاز مُوشْتِری بزهره خَطِرْ خوایَهْ پِنْدَری
3 ماه تِمُوم، یوسفَ وُ زهره کنج ابر از پُوشتِ پرده چشم زلیخایَهْ پِنْدَرِی
4 چُخْدِ فِلک مثال بساط جواهری پُوْر از جواهِرَه، ته دِریایَه‌ْ پِنْدَرِی
1 گفتی که ممیر وخته مو لبیکمه گفتم هی هی بخدا خوب تو گفتی مو شنفتم
2 ای شیر نر عشق، تقلای مو پوچه ای بوده مقدر که بچنگال توبفتم
3 تا زور دری تیز بزن بازوی صیاد مو کِفتَرِ جُون سَختُم و آسُون نَمِیُفتُم
4 گفتم که بپایت نخلد خار و مو امشو با جاروی مژگون سر راه تو ره رُفتُم
1 زلفای قجری رِ درهم و بشکسته مکن واز درهای سِلامت رِ بروم بسته مکن واز
2 گر ما رِ مِخْی‌ْ، ها، نِمِخْیْ نه، دو کلیمه این‌بار مو رِ مثل همه‌بار خسته مکن واز
3 یار اینجیه ا‌ِمشو مَخَن آوازه موذن تام، خادم مِچِّد، درِ گلدسته مکن واز
4 از زلف کُتا ابروی پیوسته شو و روز عمرم رِ کُتا، رنجُمِ ییوسته مکن واز
1 روی تو دیدم ز عمر دست کشیدم چشم مو کاش کور مرفت که تور نمدیدم
2 ای بچه آهوی چین بروکه مو امروز هرچه دویدم ردت، بذت نرسیدم
3 ابرو و چشمای تو چار آس و تو شاهی دست خلی چار آس جورته دیدم
1 روی ماهت ر ببین تا عشقمر باور کنی رنگ زردم ر ببین تا جورتر کمتر کنی
2 نیصب شو وخت که بوی زلفهاتر مشنوم کرببینی روز مور خاک سیا ور سر کنی
3 زلف کرنیلیر ازی بیشتر مزن قیچی که واز مثل پیشتر نِمْتَنی چرخ مُو رَ چِنْبَرْ کِنِی
4 ای بهار اُ‌قذر به پیش مو مخن والنازعات گر بحال مو بیفتی الذیر از برکنی
1 یقین درم اثر امشو به های های مو نیست که یار مسته و گوشش بگریه‌های مو نیست
2 خدا خدا چه ثمر ای موذنا کامشو خدا خدای شمایه خدا خدای مو نیست
3 نمود خونمه پامال و خونبها مه نداد زدم چو بر دمنش دست، گفت پای مو نیست
4 بریز خونمه با دست نازنین خودت چره که بیتر ازی هیچه خونبهای مو نیست
1 مو مخام خوذم بزو چشمه نوشت بزنم لبام غنچه کُنُم، شرق تو گوشت بزنم
2 دل تو سنگ بیا دلت بدست مو بده تا بمغز رقیب خرده فروشت بزنم